Pesten en pijn
Categorie: Verdrietige gedichten
Geschreven door: Jade - Ingezonden op: 28-10-2008 19:44
Pesten en Pijn.
Ik durf niet meer naar dat plein.
Dalijk zijn die gasten er weer.
Ik kan niet mezelf zijn.
Het doet me zoveel zeer.
Ik weet het nog goed.
Ik was een jaar of acht.
Er begon 1 gast hij weet niet wat ie doet.
Alsof hij heeft meer macht.
Ik moet erover heen.
Andere route is er niet.
Echt dit is wat ik meen.
Alsof hij mijn pijn niet ziet.
De aankomende tijd.
Ik laat me niet aan de kant zetten.
Over een maand ben ik deze pijn kwijt.
Want dan zie ik ze niet meer op mij letten.
Ze schoppen voetballen tegen mij.
Gooien met spullen.
Het komt hard aan als een kei.
Kon ik dit gevoel maar weggooien als prullen.
Maar het pijnlijkste komt nog.
Schelden , mij raken in mijn hart.
Ik haat hen hij,zij en dat stomste joch.
Ze maken mij zwart.
Roepen dingen die ik heb meegemaakt.
Vervelende,pijnlijke dingen.
Zulke herinneringen dat mij echt raakt.
Ik negeer ze maar ik moet het mezelf dringen.
Goedmaken willen zij nooit.
Vechten heeft geen zin.
Het zal stoppen , ooit.
Maar drie tegen 1 alleen ben ik te min.
Tranen in mijn ogen.
Weer deden ze het.
Ik zal ze nooit mogen.
Ik ben bang dat ik dit niet in mijn eentje red.
Stop nou eens , doe aardig tegen dit persoon.
Kijk nou wat jullie hebben gedaan!
Het is niet gewoon.
Wat heb ik jullie misdaan?
Waardering: 
Er is 24 keer op dit gedicht gestemd.