Ik
Categorie: Verdrietige gedichten
Geschreven door: Lieke - Ingezonden op: 26-8-2008 23:43
Ik zat voor de computer en keek mijn ogen uit. Mijn vriendinnen hadden een besluit. Er stond dat ze mij niet meer mochten. Dat ik niets deed en zij al jaren voor mij vochten. Maar ik was toch altijd de gene die aan hun deur kwam? En die 2 uur lang in de kou stond te wachten op te dam? Waarom willen ze mij niet meer na al die jaren? Waarom kunnen we onze vriendschap niet eens later nog in ons hart bewaren. Ze moesten is weten hoeveel ik om ze geef. Oke als we ruzie hadden zei ik nog wel : Teef. Maar meer niet ik hou van ze zoveel als ik maar kan. Al die tijden dat we lachte bijvoorbeeld om een man. Is alles dan opeens verleden tijd? Ik wil ze serieus echt niet kwijt. Als het thuis even niet ging ging ik naar hun huis toe. Ik vertelde het mijn moeder en die zei : wat is dit voor ongelukkig gedoe? Ze heeft wel gelijk maar ik kan er niets aan veranderen. het komt allemaal door die andere. Er valt een traan hij rolt langs mijn wang. Ik ben morgen mijn vriendinnen gewoon kwijt ik ben bang.
Een morgen zonder mijn vriendinnen kan niet. Mijn hart doet pijn, zoveel verdriet.
Waardering: 
Er is 9 keer op dit gedicht gestemd.